ORIGINAL_ARTICLE
بررسی مولفههای عزتنفس در قرآن و عهد قدیم
از جمله موضوعات اخلاقی در عرصه زندگی فردی و اجتماعی، «عزتنفس» است. عزتنفس، به عنوان یکی از صفات ارزشمند، در ساماندهی زندگی دنیوی و اخروی اثربخش بوده و در بروز رفتارهای نیکو نیز بسیار مؤثر است. این موضوع نقش مهمی در جهتدهی نفس انسان در مقابل خداوند داشته و اسباب عظمت هر فرد در برابر سایر موجودات را فراهم میآورد. به همین جهت نسبت به سایر صفات و مفاهیم اخلاقی اهمیت ویژهای داشته است. ازاینرو، قرآن و عهدقدیم در آیات متعدد خود، به مسأله عزتنفس اشاره نموده و اسباب و مصادیق آن را بیان فرمودهاند. این نوشتار با کنکاش در آیات قرآن و عهدقدیم و تفسیر آیات، برخی از مولفههای عزتنفس نظیر: «ایمان»، «قوم برگزیده»، «ابنالله»، «تقوا» و «تواضع» را توصیف نموده، سپس با بررسی و بیان نقاط اشتراک و افتراق این مؤلفهها، مفاهیم مذکور را تحلیل نموده است. سرچشمه عزتنفس انسان از آنجاست که انسان شبیه به خدا آفریده شده است. این مطلب، از نقاط اشتراک عهدقدیم با قرآن است و از نکات افتراق برگزیدگی قوم یهود و مسأله ابنالله است که در قرآن برگزیدگی و ابن الله بودن مسلمانان طرح نشده است.
http://quran.azaruniv.ac.ir/article_13641_46ee2aa9c0dde334225bbd130ef41315.pdf
2016-03-20
45
13
عزتنفس
قرآن
عهد قدیم
ایمان
برگزیدگی
تقوا
اعظم
پرچم
azamparcham@gmail.com
1
دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم، با ترجمه فولادوند.
1
ابن فارس بن زکریای الرازی، حسین ابن احمد؛ (1422ق)، معجم المقاییس اللغه، محقق عبدالسلام محمدهارون، داراحیا التراث العربیه.
2
ابن منظور، ابوالفضل جمال الدین محمد بن مکرم افریقی مصری؛ (1414ق)، لسان العرب، بیروت: دارالعباد.
3
اپستاین، ایزیدور؛ (1388ش)، یهودیت بررسی تاریخی، موسسه پژوهشی حکت و فلسفه ایران، تهران: چاپ دوم .
4
امین، محسن؛ (1345ش)، اعیان الشیعه، ترجمه کمال موسوی، تهران: اسلام.
5
انوری، حسن؛ (1381ش)، فرهنگ بزرگ سخن، (هشت جلدی)، تهران: سخن.
6
آذرتاش آذرنوش؛ (1379ش)؛ فرهنگ معاصر عربی- فارسی بر اساس فرهنگ عربی- انگلیس هانس ور، تهران: بینا.
7
آمدی، عبدالواحد؛ (1366ش)، شرح غررالحکم و دررالحکم، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
8
ترجمه تفسیری کتاب مقدس شامل عهد عتیق و عهد جدید؛ (1995م.) انگلستان: انجمن بینالمللی کتاب مقدس.
9
جعفری، محمدتقی؛ (1361ش)، انساندر افق قرآن، تهران: بنیاد بعثت، موسسه القرآن الکریم.
10
جوادی آملی، عبدالله؛ (1366ش)، کرامت در قرآن، قم: مرکز فرهنگی رجا.
11
دیلمی، احمد؛ (1385ش)، اخلاق اسلامی، چاپ چهل و پنجم، قم: نشر معارف.
12
راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ (1412 ه.ق)، المفردات فی غریب القرآن، بیروت: دارالعلم.
13
شجاعی، محمدصادق؛ (1387ش)، توکل به خدا راهی به سوی حرمت خود و سلامت روان، قم، موسسه آموزشی امام خمینی.
14
طباطبایی، محمدحسین؛ (1374ش)، تفسیرالمیزان، ترجمه موسوی همدانی، قم: دفتر انتشارات اسلامی، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
15
طبرسی، فضل بن حسن؛ (1372ش)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، چاپ سوم، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
16
طریحی، فخرالدین؛ (1375ش)، مجمع البحرین، تحقیق سید احمد حسینی، چاپ سوم، تهران: ناشر کتاب فروشی مرتضوی.
17
قزوینى یزدى، حاج بابا؛ (1378ش)، رسالهاى در رد یهودیت، تحقیق حامد حسن نواب، تهران: مؤسسه فرهنگى ـ انتشاراتى حضور.
18
کاویانی، محمد؛ (1388ش)، طرح نظریه سبک زندگی براساس دیدگاه اسلام و ساخت آزمون سبک زندگی اسلامی، پایاننامه دکتری روانشناسی.
19
کتاب مقدس، ترجمه تفسیری، شامل عهد عتیق و عهد جدید.
20
کلینی، محمدبنیعقوب؛ (بیتا)، الاصول من الکافی، به کوشش علی اکبر غفاری، تهران: بینا.
21
کرینستون، جولیوس؛ (1377ش)، انتظار مسیحا در آیین یهود، ترجمه حسین توفیقى، قم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب.
22
کهن، آبراهام؛ (1350ش)، گنجینهای از تلمود، ترجمه امیرفریدون گرگانى، تهران: انتشارات اساطیر.
23
گروهی از نویسندگان فرانسوی؛ (1986م)، معجم اللاهوت الکتابی، گروه مترجمان عرب زبان، چاپ دوم، بیروت: دارالمشرق.
24
گندمی، رضا؛ (1384ش)، «اندیشه قوم برگزیده در یهودیت» نشریه هفت آسمان، ش26، صص. 63-102.
25
مجتبوی، جلالالدین؛ (بیتا)، علم اخلاق اسلامی (ترجمه جامع السعادات نراقی)، چاپ سوم، تهران: انتشارات حکمت.
26
مجلسی، محمدباقر؛ (بیتا)، بحارالانوار، الجامعه لدرر اخبارالائمه الاطهار، تهران: الاسلامیه.
27
محمدبن محمد شعیری؛ (1406ش)، جامعالاخبار، بیروت: موسسه الاعلمی للمطبوعات.
28
محمدی ری شهری، محمد؛ (1377ش)، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم: دارالحدیث.
29
مسیری عبدالوهاب؛ (1383ش)، دایرهالمعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه موسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بینالمللی حمایت از انتفاضه فلسطین، تهران: الرساله.
30
مصباح یزدی، محمدتقی؛ (1376ش)، معارف قرآن، قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)
31
مصطفوی، حسن؛ (1360ش)، التحقیق فی الکلمات القرآن، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کلمات.
32
مکارم شیرازی، ناصر؛ (۱۳۷۴ش)، تفسیرنمونه، چاپچهاردهم، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
33
مهیار، رضا؛ (1370ش)، فرهنگ ابجدی (عربی – فارسی)، انتشارات اسلامی.
34
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی طرحوارههای تصویری حرف «فی» در قرآن با تکیه بر نظریة جانسون در معناشناسی شناختی
خداوند در کلامش به دلیل هدفمندی در هدایت، همه قوای انسان را برای درک معارفش به خدمت گرفته است. مهمترین قوه وجودی انسان قوه شناختی اوست و از آنجایی که طرحوارههای تصویری از طریق تجارب روزمره به دست میآیند، به راحتترین شکل ممکن عملکرد شناختی انسان را تحت تأثیر قرار میدهند. خداوند هم از راه طرحوارههای تصویری که با حروف طرحریزی شدهاند، کلام فرا بشری را در سطح درک انسان جاری کرده است. از این رو، نوشتار حاضر به روش توصیفی – تحلیلی به بررسی طرحوارههای تصویری ایجاد شده با حرف «فی» در قرآن پرداخته است. از جمله طرحهای تصویری که با تکیه بر نظریه جانسون در این نوشتار مطرح شدهاند، طرحواره جهتی، مهارشدگی، حرکتی، نیرو، همسانی و موجودیت و... است که از این طریق مفاهیم انتزاعی در قالب تصاویری پیش چشمان مخاطب قرآن، قابل فهم و قابل لمس شدهاند.
http://quran.azaruniv.ac.ir/article_13633_ed8206e5c4338d349f2fbf66ffd55e44.pdf
2016-03-20
80
46
مکانمندی
حروف
معناشناسی شناختی
تفسیر
مریم
توکل نیا
maryamtavakol7@gmail.com
1
دانش آموخته ی دانشکده علوم قرآنی زاهدان
LEAD_AUTHOR
ولی الله
حسومی
dr.hasoomi.@theo.usb.ac.ir
2
استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان
AUTHOR
قرآن مجید، با ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
1
افخمی، علی، اصغری، زهرا؛ (1391ش)، «چگونگی اشتقاق مفاهیم غیر مکانی از مفهوم مکانی حرف اضافه "در" در حوزه معناشناسی شناختی و بر اساس نظریه LCCM» فصلنامه زبان پژوهی دانشگاه الزهرا (س)، ش7، (صص27-48).
2
باقری خلیلی، علی اکبر و محرابی کالی، منیره؛ (1392ش)، «طرح واره چرخشی در غزلیات سعدی و حافظ شیرازی»، فصلنامه علمی - پژوهشی نقد ادبی، س 6، ش 23 (صص 125-148).
3
پور ابراهیم، شیرین، گلفام، ارسلان، آقا گلزاده، فردوس، کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه؛ (1388ش)، «بررسی زبان شناختی استعاره جهتی بالا / پایین در زبان قرآن رویکرد معنیشناسی شناختی»، ش12، مجله انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی، (صص 55 -81).
4
حسینى شاه عبدالعظیمى حسین بن احمد؛ (1363 ش)، تفسیر اثنا عشرى، تهران: انتشارات میقات، چ 1.
5
خسروی، سمیرا، خاکپور، حسین، دهقان؛ (1393ش)، «بررسی طرحهای تصوری در معناشناسی شناختی واژگان قرآن (با تمرکز بر طرح حجمی، حرکتی و قدرتی)»، پژوهشهای ادبی – قرآنی، ش4، (صص94-112).
6
راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ (1412ق)، مفردات الفاظ قرآن، ج4، بیروت، دار القلم، چ اول.
7
روشن، بلقیس، یوسفی راد، فاطمه، شعبانیان، فاطمه؛ (1392ش)، «مبنای طرح واره استعارههای موجود در ضربالمثلهای شرق گیلان»، مجله: زبان شناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ش2، (صص94-75).
8
صاحب بن عباد؛ (1414ق)، المحیط فى اللغة، ج7، تحقیق: آل یاسین، محمدحسن، بیروت: عالم الکتب.
9
صفوی، کورش؛ (1382ش)، «بحثی درباره طرحوارههای تصوری از دیدگاه معنیشناسی شناختی»، مجله: نامه فرهنگستان، ش21، (صص85-65).
10
طباطبایى، محمد حسین؛ (1417ق)، المیزان فى تفسیر القرآن، ج17، قم، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
11
طبرسى، فضل بن حسن؛ (1372 ش)، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، تحقیق: محمد جواد بلاغى، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
12
طیب، عبد الحسین؛ (1378ش)، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران: انتشارات اسلام.
13
عموزاده، محمد، بهرامی، فاطمه، (1391ش)، «ساخت افعال سبک بر اساس زبانشناسی شناختی»، فصلنامه پژوهشهای زبان و ادبیات تطبیقی، ش4، (صص205-181).
14
فخر رازى، محمد بن عمر؛ (1420 ق)، مفاتیح الغیب، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
15
قائمینیا، علیرضا؛ (1390ش)، معناشناسی شناختی قرآن، تهران، انتشارات: فرهنگ و اندیشه اسلامی.
16
قرائتى، محسن؛ (1383ش)، تفسیر نور، تهران: مرکز فرهنگى درسهایى از قرآن.
17
کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه، حاجیان، خدیجه؛ (1389ش)، «استعارههای جهتی قرآن با رویکرد شناختی»، فصلنامه علمی - پژوهشی نقد ادبی. س 3، ش 9، 1389 (صص 139-115).
18
گلفام، ارسلان، یوسفیراد، فاطمه؛ (1385ش)، «بررسی حروف اضافه مکانی در چارچوبِ شناختی: مطالعه موردی حرف اضافه "در/ توی"»، مجله زبان و زبا نشناسی، دوره2، ش3، (صص:46-33).
19
محمد قاسمی، حمید؛ (1387ش)، جلوههای از هنر تصویر آفرینی در قرآن، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
20
مکارم شیرازی، ناصر؛ (1374)، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
21
ORIGINAL_ARTICLE
شناخت صحابه با توجه به آیات جهاد
یکی از مباحثی که تحت تاثیر اندیشههای سیاسی مسلمانان قرار گرفته، نظریه عمومی عدالت صحابه است. دستگاه حکومتی اموی با ایجاد این تفکر سعی داشت تا اهل بیت پیامبر(ص) را از جامعه مسلمین حذف کرده و دیگران را به عنوان مرجع دینی به امت اسلامی معرفی کند. در این میان، قرآن منبعی شایسته برای شناخت صحابه میباشد؛ چراکه آیات جهاد، رفتار صحابه در برابر خدا و پیامبر (ص) را منعکس کردهاند. در این مقاله، با بررسی رفتار صحابه با توجه به آیات جهاد بر اساس سیر تاریخی وقوع جنگها به نتایج زیر رسیدهایم: مخالفت با پیامبر (ص) در جنگ بدر تا اینکه باکاروان تجاری و جنگی قریش برخورد نشود.در جنگ احد یک سوم نیروهای مسلمانان از وسط راه جبهه برگشتند و سبب تضعیف روحیه سایر مسلمین گردیدند و چهل نفر منطقه نفوذ دشمن را برای جمعآوری غنایم رها کردند و با پیامبر (ص) مخالفت نمودند و باعث شهادت 70 نفر از مسلمانان و فرار اکثریت مسلمانان و تنها ماندن پیامبر (ص) با مومنین اندک در برابر دشمن گردیدند.در جنگ احزاب که دشمن، شهر مدینه را محاصره کرده بودند منافقین به بهانه های مختلف از شرکت در جهاد، خودداری کردند و با تبلیغات مسموم از شرکت دیگران خودداری مینمودند. بسیاری از صحابه در سفر عمره به گمان اینکه پیامبر (ص) بدست مشرکین کشته میشود و به مدینه بر نمیگردد، از همراهی پیامبر خودداری کردند. در فتح مکه افرادی به نفع دشمن جاسوسی کردند که سوره ممتحنه نازل شد. در جنگ حنین بسیاری از مسلمانان فرار کردند و پیامبر (ص) را در تقسیم غنایم مورد اعتراض قرار دادند.در جنگ تبوک بسیاری از صحابه، از حرکت به جنگ خودداری نمودند و افرادی را که به جبهه کمک مالی میکردند، مورد تمسخر قرار دادند و برای توجیه خلاف خودشان به دروغ نزد پیامبر (ص) به خدا قسم خوردند .هر مقدار به اواخر عمر شریف پیامبر(ص) نزدیک میشویم تعداد منافقین و ضعیفالایمان زیادتر میشوند و نزول آیات قرآنی همین مطلب را اثبات میکند و این امور نشان میدهد که همه صحابه عادل نبودند.
http://quran.azaruniv.ac.ir/article_13634_b177dc1ab32d577c669bbf11239f529c.pdf
2016-03-20
112
81
آیات جهاد
صحابه
منافقین
عدالت
ضعیف الایمانها
کریم
علی محمدی
karim110_ali@yahoo.com
1
استادیار گروه قرآن و علوم حدیث دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
LEAD_AUTHOR
نهج البلاغه، صبحی صالح.
1
ابن حجر العسقلانی، الحافظ؛ (1412ق)، الاصابه فی تمییز الصحابه، بیروت، دارالجبل.
2
ابن منظور؛ (1405ق)، لسان العرب، قم، ادب الحوز.
3
ابن هشام، السیره النبویه؛ (1413ق)، تحقیق مصطفی السقاء ابراهیم الابیاری، عبدالحفیظ شلبی، بیروت: داراحیا، التراث العربی.
4
السیوطی جلالالدین؛ (1423ق)، اسباب النزول، مصر: دارالغدا الجدید.
5
الطبرسی، فضل بن حسن؛ (1401ق)، مجمع البیان، بیروت: دارالمعرفته.
6
الفیومی، احمد بن محمد؛ (1425ق)، المصباح المنیوقم، دارالهجره.
7
جمعه العروسی الحویزی علی؛ (1373ش)، نور الثقلین، قم: اسماعیلیان.
8
جوادی آملی، عبدالله؛ (1385ش)، تسنیم تفسیر قرآن کریم، قم: نشر اسراء.
9
راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ مفردات الفاظ قرآن، قم: ذوی القربی.
10
رضوانی علی اصغر؛ (1382ش)، شیعه شناسی، تهران: مشعر.
11
سبحانی، جعفر؛ (1385ش)، راهنمای حقیقت، تهران: مشعر.
12
--------؛ (1375ش)، منشور جاوید، قم: موسسه امام صادق.
13
الشیرازی، سید علی خان؛ (1403ق)، الدرجات الرفیعه فی طبقات الشیعه، یبروت، موسسه الوفاء.
14
طباطبائی، محمد حسین؛ (1394ق)، المیزان، قم: اسماعیلیان .
15
کلینی، محمد بن یعقوب؛ (1365ش)، الکافی، تران دارالکتب الاسلامیه.
16
واقدی محمد بن عمر، مغازی؛ (1423ق)، ترجمه مهدوی دامغانی، تهران: نشر دانشگاهی.
17
ORIGINAL_ARTICLE
نقد و تحلیل انگاره گناهان اعتقادی پیامبران (ع) در قرآن
بر اساس دلایل استوار عقلی و نقلی، انبیای الهی معصوم از ارتکاب گناه هستند و مذاهب اسلامی با وجود اختلاف در محدوده آن، عصمت انبیای الهی را پذیرفتهاند. این پژوهش، که در روش گردآوری مطالب، کتابخانهای است و در نحوه استناد دادهها، از شیوه اسنادی پیروی میکند و در تجزیه و تحلیل مطالب، روش آن تحلیل محتوایی از نوع توصیفی تحلیلی میباشد، برون رفتهای مربوط به گناهان اعتقادی غیر از شرکورزی و عمل مشرکانه را که شامل 1) عدم یقین حضرت ابراهیم (ع) به معاد؛ 2) استناد گمراهگری به خداوند توسط حضرت موسی (ع)؛ 3) عمل اعتراضآمیز حضرت یونس (ع) در روی گردانی از مردم و خدا؛ 4) باور به گزاف در ثواب و عقاب در میزان الهی توسط حضرت عیسی (ع)؛ 5) توکّل نکردن حضرت یوسف (ع) بر خداوند؛ 6) تردید حضرت زکریا (ع) در قدرت الهی است و در متون آیات و روایات به پیامبران (ع) استناد داده شده است، گردآوری، تحلیل و بررسی و نقد نموده و دیدگاه برگزیده در تمامی زمینههای یاد شده را ذکر نموده است.
http://quran.azaruniv.ac.ir/article_13635_a1b4516e00eefd52423253fb7d95f826.pdf
2016-03-20
144
113
عصمت
گناهان اعتقادی
گمراهگری
اعتراض به خدا
کاوس
روحی برندق
k.roohi@modares.ac.ir
1
دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم، ﺗﺮﺟﻤﻪ: ﻓﻮﻻدوﻧﺪ، ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪى، (1415ق)، ﺗﻬـﺮان: دار اﻟﻘﺮآن اﻟﻜﺮﻳﻢ، دﻓﺘـﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺗﺎرﻳﺦ و ﻣﻌﺎرف اﺳﻼﻣﻰ.
1
ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبة الله، (بی تا)، شرح نهج البلاغة، (تحقیق: محمد أبو الفضل ابراهیم)، بی جا: دار احیاء الکتب العربیة عیسى البابی الحلبی و شرکا.
2
ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، (۱۴۱۲ق)، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، بیروت: دار الکتب العلمیة.
3
ابن عربی، ابوعبدالله محیی الدین، (1422ق)، تفسیر ابن عربی، تحقیق: مصطفی رباب، بیروت: دار احیاء التراث العربی، چاپ اول.
4
ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، (1419ق)، التفسیر القرآن العظیم، بیروت: دار الکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون.
5
ابن کمونه، سعد بن منصور، (۱۴۰۲ق)، الجدید فی الحکمه، بغداد: جامعه بغداد.
6
ابنابىجامع، على بن حسین، (1413ق)، الوجیز فى تفسیر القرآن العزیز (عاملى)، قم: دار القرآن الکریم، چاپ اول.
7
ابنعاشور، محمدطاهر،(1420ق)، تفسیر التحریر و التنویر المعروف بتفسیر ابن عاشور، بیروت: مؤسسة التاریخ العربی، چاپ اول.
8
ابو السعود، محمد بن محمد، (بیتا)، تفسیر ابی السعود، ارشاد العقل السلیم الی مزایا القرآن الکریم، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
9
ابو سریع، زکی محمد، (۱۴۱۶ق)، ارشاد الساری الی درر تفسیر البیضاوی، قاهره: دار الطباعه المحمدیه.
10
ابوحیان، محمد بن یوسف، (۱۴۲۰ق)، البحر المحیط فی التفسیر، بیروت: دار الفکر.
11
اصفهانى، مجلسى دوم، محمد باقر بن محمد تقى، (1404ق)، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران: دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم.
12
آلوسی، محمود بن عبدالله، ۱۴۱۵ق)، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت: دار الکتب العلمیة.
13
بلاغی، محمدجواد، (۱۴۰۵ق)، الهدی الی دین المصطفی، بیروت: موسسه الاعلمی للمطبوعات.
14
بیضاوی، عبدالله بن عمر، (۱۴۱۸ق)، انوار التنزیل و اسرار التاویل (تفسیر بیضاوی)، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
15
تفتازانی، سعد الدین مسعود بن عمر، (1401ق)، شرح المقاصد فی علم الکلام، پاکستان: دار المعارف النعمانیة.
16
ثعالبی، أبو زید عبد الرحمن بن محمد بن مخلوف، (1418ق)، الجواهر الحسان فی تفسیر القرآن، تحقیق: شیخ محمد علی معوض والشیخ عادل أحمد عبد الموجود، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، چاپ اول.
17
حقی، اسماعیل بن مصطفی، (بیتا)، تفسیر روح البیان، بیروت: دار الفکر.
18
حیدری، کمال، (۱۴۲۶ق)، عصمه الانبیاء فی القرآن، قم: دار فراقد.
19
خازن، على بن محمد، (1415ق)، تفسیر الخازن المسمى لباب التأویل فی معانی التنزیل، بیروت: دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون، چاپ اول.
20
خمینى، سید روح اللّه موسوى، (بیتا)، تحریر الوسیلة، قم: مؤسسه مطبوعات دار العلم، چاپ اول.
21
رازى، فخر الدین محمد بن عمر،(1420ق)، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، چاپ سوم.
22
رازی، فخر الدین محمد بن عمر، (1400ق)، المحصول فی علم الأصول، طه جابر فیاض العلوانی، ریاض: جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامیة، چاپ اول.
23
رازی، فخر الدین محمد بن عمر، (1421ق)، مفاتیح الغیب، بیروت: دار الکتب العلمیة، چاپ اول.
24
رازی، فخر الدین محمد بن عمر، ۱۹۸۸م)، عصمةالانبیاء، بیروت: دارالکتب العلمیه.
25
زحیلی، وهبة بن مصطفی، (1418ق)، التفسیر المنیر فی العقیده و الشریعة و المنهج، بیروت: دار الفکر المعاصر.
26
زمخشری، محمود بن عمر، (1407ق)، الکشاف عن حقایق غوامص التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التاویل، بیروت: دار الکتاب العربی.
27
سبحانی تبریزی، جعفر، (1420ق)، رساله فی التحسین و التقبیح العقلیین، قم: موسسه امام صادق (ع).
28
سبحانی، جعفر، (1427ق)، بحوث فی الملل و النحل، قم: موسسه النشر الاسلامی.
29
سید مرتضی، علم الهدی، علی بن حسین، (1405ق)، رسائل الشریف المرتضى، قم: دار القرآن الکریم، چاپ اول.
30
سید مرتضی، علم الهدی، علی بن حسین، (بیتا)، تنزیة الانبیاء علیهم السلام، قم: دار الشریف الرضی.
31
شنقیطی، محمد بن محمد المختار، (1415ق)، اضواء البیان فی ایضاح القرآن بالقرآن، بیروت: دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع.
32
شوشتری، نورالله بن شریف الدین، (1409ق)، احقاق الحق و ازهاق الباطل، تحقیق آیت الله مرعشی، قم: کتابخانه حضرت آیت الله العظمیمرعشی نجفی (ره).
33
شوکانی، محمد بن علی، (بیتا)، فتح القدیر، عالم الکتب.
34
صابونی، محمد علی، (1421ق)، صفوه التفاسیر تفسیر للقرآن الکریم، بیروت: دار الفکر.
35
صنعانی، عبدالرزاق بن همام، (1411ق)، تفسیر القرآن العزیز، بیروت: دار المعرفه.
36
طباطبایى، محمّدحسین، (1393ق)، المیزان فى تفسیر القرآن، بیروت: مؤسّسة الاعلمى للمطبوعات.
37
طبرسی، امین الدین ابوعلی الفضل بن الحسن، (1372ش)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: ناصر خسرو، چاپ سوم.
38
طبری، محمد بن جریر، (1420ق)، جامع البیان فی تأویل القرآن (تفسیر الطبری)، تحقیق أحمد محمد شاکر، مؤسسة الرسالة. چاپ اول.
39
طوسی، محمد بن حسن، (بیتا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
40
عاملى، حرّ، محمد بن حسن، (1409ق)، وسائل الشیعة، قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ اول.
41
عاملى، سید جواد بن محمد حسینى، (1419ق)، مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلاّمة، قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ اول.
42
عاملى، شهید ثانى، زین الدین بن على، (1402ق)، روض الجنان فی شرح إرشاد الأذهان، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم، چاپ اول.
43
عاملى، کرکى، محقق ثانى، على بن حسین، (1414ق)، جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ دوم.
44
عینی، محمود، (بیتا)، عمده القاری شرح صحیح البخاری، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
45
فیومی، احمد بن محمد، (1414ق)، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، قم: موسسه دار الهجرة.
46
قاسمی، محمد جمال الدین، (1418ق)، محاسن التاویل، بیروت: دار الکتب العلمیة.
47
قطب، سید، (1412ق)، فی ظلال القرآن، قاهره: دار الشروق للنشر و التوزیع.
48
قمیمشهدی، محمد بن محمدرضا، (۱۴۰۷ق)، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، قم: جماعه المدرسین، موسسه النشر الاسلامی.
49
قیصری، داود بن محمود، (1387ش)، شرح فصوص الحکم، تهران: شرکت انتشارات علمی فرهنگی.
50
کاشانی، فتحالله بن شکرالله، (۱۳۳۳ش)، تفسیر کبیر منهج الصادقین فی الزام المخالفین، تهران: علمی.
51
کلینی، محمد بن یعقوب، (1407ق)، الکافی، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
52
لنکرانى، محمد فاضل موحدى، (1409ق)، تفصیل الشریعة فی شرح تحریر الوسیلة- النجاسات و أحکامها، قم چاپ اول.
53
مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، (۱۴۰۳ق)، بحار الأنوار، بیروت: موسسه الوفاء.
54
معرفت، محمدهادی، (1374ش)، تنزیه انبیاء، قم: نبوغ.
55
مقریزی، احمد بن علی، (1420ق)، امتاع الاسماع بما للنبی من الاحوال و الاموال و الحفده و المتاع، بیروت: دار الکتب العلمیة.
56
نحاس، أبی جعفر، (1409ق)، معانی القرآن الکریم، المملکة العربیة السعودیة: جامعة أم القری.
57
نصیرالدین طوسی، خواجه محمد ابوجعفر، (1373ش)، اوصاف الاشراف، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی.
58
نظام الاعرج، حسن بن محمد، (1416ق)، تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان، بیروت: دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون، چاپ اول.
59
واحدی، علی بن احمد، (۱۴۱۵ق)، الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت: دار القلم.
60
هیثمی، علی بن ابوبکر، (۱۴۰۸ق)، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، بیروت: دار الکتب العلمیة.
61
ORIGINAL_ARTICLE
حکمت تکرار آیات در قرآن مجید
تکرار، از ابعاد مختلف قابل بررسی است؛ از جمله تأثیر موضوع تکرار شده بر مخاطب به ویژه در تعلیم و تربیت. براساسِ مثلِ مشهورِ «الدّرس درسٌ و التّکرار ألفٌ» که حاصل تجربه قومی است، برای درک بهتر مطلب، تمرین و تکرار، اصلی مهم و ضروری است. خداوند سبحان به عنوان اولین معلم و مربی انسان در قرآن که کتابی تربیتی و انسان ساز است، از برترین شیوه استفاده نموده است تا متذکر شوند و به سوی او باز گردند (و لقد صرّفنا فی هذا القرآن لیذّکّروا (إسراء/41)؛ و صرّفنا الآیات لعلّهم یرجعون) (احقاف/27). قرآن پژوهان، تکرار در قرآن را به دو گونه تقسیم کردهاند: تکرار لفظی و تکرار معنوی. در این مقاله، دیدگاههای قرآنپژوهان و مفسّران در خصوص وقوع امر تکرار آیات قرآنی در هر دو صورت لفظی و معنوی بررسی شده و بدین منظور، به طور مجمل دلایل و حکمتهای کلی مسأله طرح، و سپس دیدگاههای مربوط به یکایک آیات مکرّر بیان گردیده است.
http://quran.azaruniv.ac.ir/article_13636_8d325cba6dc89fb9da7ceb1dbfc9b641.pdf
2016-03-20
176
145
تکرار
تذکر
تأکید
آیه
بلاغت
قرآن
علی
مشتاق مهر
ali.mmehr52@gmail.com
1
دانشآموخته کارشناسیارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه پیام نور قم
LEAD_AUTHOR
سید عبدالحمید
حسینی زاده
2
استادیار دانشگاه پیام نور واحد مهریز
AUTHOR
قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
1
ابن ابی الاصبع المصری؛ (1416ق)، تحریر التحبیر، به کوشش حفنی محمد، قاهرة: داراحیاء التراث العربی.
2
ابن حجه حموی، شیخ تقی الدین ابی بکر علی؛ (1990م)، خزانة الأدب و غایة الارب، بیروت: چاپ دارالقاموس الحدیث.
3
ابن قتیبه، ابی محمد عبدالله بن مسلم بن قتیبة؛ (1401ق)، تأویل مشکلات القرآن، شرح و تحقیق از السّید احمد صقر: بیروت.
4
ابن منظور افریقی، محمّد بن مکرم؛ (1414ق)، لسان العرب، بیروت: انتشارات دارصادر.
5
ازهری، محمد بن؛(1421ق)، تهذیب اللغة، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
6
الاسکافی، الخطیب؛ (م. ۴۲۰ق)، درة التنزیل و غرة التأویل، به کوشش محمد مصطفی، مکة: جامعة ام القری.
7
امین، سیده نصرتبیگم معروف به بانو مجتهده امین یا بانوی ایرانی؛ (1389ش)، مخزن العرفان فی تفسیر القرآن، اصفهان: نشرگلبهار.
8
الجرجانی، ابوالمحاسن الحسین بن الحسن؛ (1337ش)، تفسیر جلاء الأذهان و جلاء الأحزان (تفسیر گازر) (م اواخر قرن نهم)، دانشگاه تهران.
9
جوادی آملی، عبدالله؛ (1384ش)، تسنیم تفسیر قرآن کریم، جلد1، قم: نشر اسراء.
10
حکیم، محمدباقر؛ (1417ق)، علوم القرآن، تهران: مجمع الفکر الاسلامی.
11
الحوّی، سعید؛ (1409ق)، الاساس فی التفسیر، قاهره: دارالسلام.
12
خمینی، سید روح الله موسوی؛ (1384ش)، تفسیر سوره حمد، تهران: مؤسّسه تنظیم و نشرآثار امام خمینی رحمه الله.
13
رضوان، عمربن ابراهیم؛ (1413ق)، آراء المستشرقین، ریاض: دارطیبة.
14
راغب اصفهانی، حسین؛ (1412ق)، مفردات الفاظ القرآن، بیروت: دارالشامیه.
15
رشید رضا، محمد رشید بن علی رضا؛ (1990م)، تفسیر القرآن الحکیم (تفسیر المنار)، مصر: الهیئة المصریة العامة للکتاب.
16
زرکشی، بدرالدین محمد؛ (1415ق)، البرهان فی علوم القرآن، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: دارمعرفه.
17
زمخشری، ابوالقاسم جارالله محمود بن عمر؛ (1389ش)، الکشاف عن حقایق التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، تهران: انتشارات ققنوس.
18
سید قطب؛ (1415ق)، التصویرالفنی فی القرآن، بیروت: دارالشروق.
19
سیف، علی اکبر؛ (1384ش)، روانشناسی پرورشی، تهران: مؤسسه آگاه.
20
السیوطی، جلالالدین؛ (1407ق)، الاتقان، بیروت: دارالکتب العلمیة.
21
علم الهدی، الشریف ابوالقاسم علی بن حسین بن موسی (معروف به سیدِ مرتضی) ؛(1325ق)، امالی، مصر: مطبعه السعاده.
22
صدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی؛ (1368ش)، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم: رضی.
23
طبرسی، امینالاسلام ابوعلی فضل بن حسن؛ (1408ق)، مجمعالبیان، بیروت: دارالمعرفه.
24
عامر، فتحی احمد؛ (1976م)، المعانی الثانیة فی الأسلوب القرآنی: اسکندریه.
25
عسکری، ابوهلال؛ (1412ق)، معجم الفروق اللغویة، قم: مؤسسة النشر الاسلامی.
26
غزالی، ابی حامد محمد بن محمد؛ (1963م)، نظرات فی القرآن، قاهره: دارالکتب الحدیثه.
27
فتحی احمد، عامر؛ (1976م)، المعانی الثانیة فی الأسلوب القرآنی: اسکندریة.
28
فخر رازی، محمدبنعمر؛ (1356ق)، تفسیر کبیر، قاهره: انتشارات عبدالرحمن محمّد.
29
فریزجوار، مامون؛ (1408ق)، خصائص القصة الاسلامیه، جدة: دارالمنارة.
30
فیض کاشانی، ملا محسن؛ (1373ش)، تفسیر صافی، قم: مؤسسه الهادی.
31
القاسمی دمشقی، جمالالدین؛ (1398ق)، محاسن التأویل، به کوشش محمد فؤاد، بیروت: دارالفکر.
32
قرائتی، محسن؛ (1388ش)، تفسیر نور، تهران: نشر مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
33
قرطبی، ابوعبداللّه محمدبن احمد انصاری، تفسیر قُرطُبی، بیروت: داراحیاء التراث العربی.
34
قیروانی، ابن رشیق؛ (1420ق)، العمدة فی محاسن الشعر و آدابه و نقده، قاهره: مکتبه الخانجی.
35
قمی، علی بن ابراهیم؛ (1313ق)، تفسیر قمی، قم: مؤسسه دار الکتاب.
36
کاشانی، ملا فتح الله؛ (1344ش)، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، تهران: اسلامیه.
37
کرمانی، محمود بن حمزه؛ (1418ق)، اسرار التکرار فی القرآن، البرهان فی متشابه القرآن، قاهره: دارالفضیله.
38
کلینی، ابوجعفر محمّد بن یعقوب بن اسحاق رازی؛ (1375ش)، کافی، قم، دارالحدیث.
39
معرفت، محمدهادی؛ تفسیر اثری جامع، مترجم: ایروانی، جواد، قم: التمهید.
40
مکارم شیرازی، ناصر؛ (1365ش)، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
41
نصارة، حسین؛ (1423ق)، التکرار، قاهره: مکتبة الخانجی.
42
نورسی، سعید؛ (1990م)، المعجزات القرآنیه، بغداد: مطبعه الرشید.
43
هاشمی، سید احمد؛ (1375ش)، جواهر البلاغه، قم: دفتر تبلیغات.
44
همائی، جلالالدین؛ (1361ش)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، توس.
45
الهمدانی، عبدالجبار بن احمد؛ (1425ق)، تنزیه القرآن عن المطاعن، بیروت: دارالنهضة الحدیثة.
46
نرمافزار جامع ترجمه و تفسیر قرآن
47
ORIGINAL_ARTICLE
مطالعات میان رشتهای قرآن کریم و تمایز آن با پژوهشهای تطبیقی و تفسیر علمی
با توجه به جدید بودن مطالعات میان رشتهای قرآن و برداشتهای متفاوت از آن، تعریفی منسجم و همچنین بیان وجه تمایز آن با تفسیر تطبیقی و تفسیر علمی ضروری مینماید. مطالعه میانرشتهای قرآن به این معنا است که شخص متخصص در علوم قرآنی، برای حل پدیده چندوجهی، از یافتهها و یا روش علوم دیگر بهطور تخصصی استفاده کند. مطالعه تطبیقی قرآن، اغلب به معنای مطالعه تطبیقی بین تفاسیر مذهب شیعه و مذاهب اهل سنت، و گاهی به معنای مطالعه تطبیقی قرآن با عهدین و بهندرت به معنای مطالعه تطبیقی بین قرآن و علوم دیگر است. انواع تفسیر علمی در نگاه صاحبنظران به تطبیق نظریههای علمی بر قرآن، استخراج علوم از قرآن و استخدام علوم برای فهم قرآن، تقسیم میشود. نتیجه بررسی تطبیقی سه روش مطالعاتی بدین صورت است که تفسیر تطبیقی و تفسیر علمی در معنای سوم مترادف مطالعات میانرشتهای و در معانی دیگر متمایز از آن است و به لحاظ منطقی رابطه عموم و خصوص من وجه دارند.
http://quran.azaruniv.ac.ir/article_13637_483aef2094089bb30de630db72f4e998.pdf
2016-03-20
209
177
مطالعات میانرشتهای
تفسیر تطبیقی
تفسیر علمی
سیدمحمد
نقیب
1
استادیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم
AUTHOR
عباس
یوسفی تازه کندی
auosefi6@gmail.com
2
دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم
LEAD_AUTHOR
مرتضی
سازجینی
mortaza.1370@chmail.ir
3
دانشجو دکتری تفسیر تطبیقی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم
AUTHOR
قرآن کریم، ترجمه محمد مهدی فولادوند؛ (1418ق)، تهران: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامى.
1
ابن فارس، احمد؛ (1404ق)، معجم مقاییس اللغة، قم: مکتب الاعلامی الاسلامی.
2
اوبلاکر، اریک، فیزیک نوین؛ (1370ش)، ترجمه بهروز بیضاوى، انتشارات قدیانى: تهران.
3
بوکاى، موریس؛ (1382ش)، مقایسهاى میان تورات، انجیل، قرآن و علم، ترجمه ذبیح الله دبیر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامى.
4
پاکتچی، احمد؛ (1387ش)، «الزامات زبانشناختی میانرشتهای، مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی»؛ ش1، زمستان87، صص135-111.
5
خرسندی طاسکوه، علی؛ (1387ش)، گفتمان میانرشتهای دانش، تهران: پژوهشکده فرهنگی و اجتماعی.
6
رضایی اصفهانی، محمد علی؛ (1381ش)، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، رشت: کتاب مبین.
7
ــــــــــــــــــــــــ؛ (1389ش)، «روش شناسی مطالعات تطبیقی در تفسیر قرآن، تحقیقات علوم قرآن و حدیث»، دوره هفتم، شماره اول، ص 36-56.
8
ــــــــــــــــــــــــ؛ (1375ش)، درآمدی بر تفسیر علمی، قم: اسوه.
9
طباطبایی، محمدحسین؛ (1374ش)، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، قم: انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
10
طبرى، ابو جعفر محمد بن جریر؛ (1393ق)، جامع البیان فى تاویل آی القرآن، بیروت: دار المعرفة.
11
طنطاوی، الشیخ طنطاوی بن جوهری؛ (1350ق)، الجواهر فى تفسیر القرآن الکریم، مصر: مصطفی البابی الحلبی.
12
طوسی، محمد بن حسن؛ (بی تا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار الاحیاء التراث العربی.
13
علوی پور، محسن و همکاران؛ (1387ش)، مبانی نظری و روششناسی میانرشتهای، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
14
عمید زنجانی، عباسعلی؛ (1387ش)، مبانی و روشهای تفسیر قرآن، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ سازمان چاپ و انتشارات.
15
غزالی، محمد؛ (بی تا)، الجواهر، بیجا، بینا.
16
فیومی، احمد بن محمد؛ (بی تا)، المصباح المنیر، قم: دارالهجره.
17
قراملکی، احد؛ (1390ش)، روششناسی مطالعات دینی، مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
18
مصطفوی، حسن؛ (بیتا)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، بیروت، دارالکتب العلمیه، سوم.
19
معرفت، محمدهادی؛ (1379ش)، تفسیر و مفسران، قم: موسسه فرهنگی التمهید.
20
مولوی، جلالالدین محمد؛ (1370ش)، مثنوی معنوی (تصحیح نیکلسون)، تهران: مولی.
21
نجار زادگان، فتحالله؛ (1383ش)، بررسی تطبیقی مبانی تفسیر قرآن در نگاه فرقین، قم: مرکز جهانی علوم اسلامی.
22
نوفل، عبدالرزاق؛ (1393ق)، القرآن و العلم الحدیث، بیروت: دارالکتاب العرب.
23
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی نقاط اشتراک المیزان با تسنیم در بهرهجویی از احادیث
تفاسیر المیزان و تسنیم از جمله تفاسیر جامع معاصر با رویکردی همسویه و مشترک با قرآن کریم است. یکی از ابعاد چالش برانگیز این دو اثر فاخر، کمیت و کیفیت به کارگیری منابع حدیثی، البته با اعتقاد راسخ به استقلال قرآن در تباین معانی و معارف خویش است. این دو مفسر، ضمن استفاده از روش تفسیر قرآن به قرآن از روایات نیز در گستره وسیعی بهره جستهاند. نوشتار پیش رو به روش توصیفی - تحلیلی و با مراجعه به منابع اسنادی و کتابخانهای تدوین شده به بررسی نقاط اشتراک المیزان و تسنیم در این عرصه پرداخته است. یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که این دو مفسر به گونهای منطقی و معتدل و به دور از افراط و تفریط از روایات استفاده نمودند. ایشان دنبال این امر بودهاند که با تکیه بر روایات، مطالبی دست نیافتنی از قرآن را ارائه کنند و شیوه درست بهرهگیری از قرآن را کشف و عرضه نمایند. برخی از مهمترین عرصههای مشترک دو تفسیر در تعامل با احادیث عبارتند از؛ بیان تاویل آیه، ذکر مصداق آیه و نیز تخصیص عمومات قرآن کریم با روایات. نتیجه این پژوهش در مطالعات روش شناسانه تفسیر بویژه روش تفسیر قرآن به قرآن کاربرد آشکار دارد.
http://quran.azaruniv.ac.ir/article_13638_7f21b620af94f2ceb271bfa0cebcd7e8.pdf
2016-03-20
231
210
المیزان
تسنیم
احادیث تفسیری
جری و تطبیق
تاویل
محسن
نورایی
m.nouraei@umz.ac.ir
1
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران. بابلسر
AUTHOR
محمد حسین
صالحی
mh.salehi68@gmail.com
2
فارغ التحصیل کارشناسی ارشد دانشگاه علوم قرآن
AUTHOR
قرآن مجید؛ ترجمه محمدمهدی فولادوند.
1
ابن ادریس حلی، محمد بن منصور؛ (بیتا)، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم: موسسه نشر اسلامی.
2
ابن فارس، زکریا؛ (1404ق)، معجم مقاییس اللغه، قم: مرکز النشر مکتب الاعلام الاسلامی.
3
انیس، ابراهیم و دیگران؛ (بیتا)، المعجم الوسیط، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
4
آلوسی، علی؛ (1381ش)، روش علامه طباطبائی در تفسیر المیزان، ترجمه سید حسین میر جلیلی، چاپ اوّل، تهران: شرکت چاپ و نشر بینالملل.
5
الجدیع، عبدالله بن یوسف؛ (1425ق)، تحریر علوم الحدیث، بیروت: موسسه الریان.
6
الصفار، ابوجعفر محمد بن الحسن بن فروخ؛ (1374ش)، بصائرالدرجات الکبری فی فضائل آل محمد (ص)، تصحیح حاج میرزا محسن کوچه باغی، چاپ دوم، تهران: موسسه الاعلمی.
7
العاملی، زینالدین معروف به شهید ثانی؛ (بیتا)، الدرایه فی علم مصطلح الحدیث، نجف: مطبعه النعمان.
8
ایزدی، مهدی، زندیه، نورالدین؛ (1391)، «سیاق و سباق در مکتب تفسیری علامه طباطبایی»، مجله مطالعات قرآن و حدیث، شماره 10 .
9
بابایی، علیاکبر؛ ( 1386)، مکاتب تفسیری، چاپ چهارم، قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه (سمت).
10
جوادی آملی، عبدالله؛ (1391ش)، شمس الوحی تبریزی، چاپ چهارم، قم: نشر اسراء.
11
ــــــــــــــــ ؛ (1382ش)، سرچشمه اندیشه، قم: انتشارات اسراء.
12
ــــــــــــــــ ؛ (1384ش)، ادب فنای مقربان، قم: انتشارات اسراء.
13
ــــــــــــــــ ؛ (1385ش)، تسنیم، قم: انتشارات اسراء.
14
حاکم حسکانی، عبیدالله بن عبدالله؛ (1411ق)، شواهد التنزیل، موسسه الطبع و النشر التابعه لوزاره الثقافه و الارشاد الاسلامی.
15
حرعاملی، محمدبن حسن؛ (1409ق)، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه، قم: تحقیق موسسه آلالبیت.
16
خویی، سید ابوالقاسم؛ (1408ق)، البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دارالزهراء.
17
ـــــــــــــــــ ؛ (1409ق)، معجم رجال الحدیث، بیروت: منشورات مدینه العلم.
18
دهخدا، علی اکبر؛ (1377ش)، لغتنامه دهخدا، زیر نظر دکتر محمد معین و سید جعفر شهیدی، چاپ دوم، انتشارات دانشگاه تهران.
19
ربیع نتاج، سید علی اکبر؛ (1385)، نقش سیاق در کشف معانی قرآن از منظر مولف المیزان، مجله مطالعات اسلامی، شماره 72.
20
رجبی، محمود؛ (1383ش)، روش تفسیر قرآن، چاپ اول، قم: انتشارات پژوهشکده حوزه و دانشگاه (چاپ زیتون).
21
سیوطی، جلالالدین؛ (1389)، الاتقان فی علوم القرآن، تحقیق سید مهدی حائری قزوینی، چاپ هفتم، تهران: انتشارات امیر کبیر.
22
ــــــــــــــــ ؛ (1993م)، الدرالمنثور، بیروت: دارالفکر.
23
ـــــــــــــــــ ؛ (1405ق)، تدریب الراوی (به تحقیق دکتر احمد)، بیروت: دارالکتاب العربی.
24
صدر، سید محمدباقر؛ (1410ق)، دروس فی علم الاصول، قم: موسسه النشر الاسلامی.
25
طباطبایی، سید محمدحسین؛ (1380ش)، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه حجت الاسلام سید محمدباقر موسوی همدانی، چاپ سیزدهم، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
26
ــــــــــــــــــــــــ ؛ (1403ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت: موسسه الاعلمی.
27
ــــــــــــــــــــــــ؛ (1369ش)، قرآن در اسلام، قم: موسسه انتشارات هجرت، چاپ دوم.
28
طبرسی، امین الاسلام فضل بن حسن؛ (1372ش)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: ناصر خسرو.
29
طوسی، محمد بن حسن، (بیتا)، الامالی، چاپ اول، دارالثقافه، قم.
30
ـــــــــــــــــــ ، (بیتا)، التبیان الجامع لعلوم القرآن، داراحیاء التراث العربی، بیروت.
31
ـــــــــــــــــــ ، (1403ق)، عده الاصول، موسسه آل البیت، قم.
32
عیاشی سمرقندی، محمدبن حسن؛ (1380ق)، تفسیر عیاشی، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، تهران: المکتبه العلمیه الاسلامیه.
33
فیض، ملامحسن؛ (بیتا)، تفسیر الصافی، بیروت: مؤسسه الاعلمی للمطبوعات.
34
قمی، ابوالحسن علی بن ابراهیم؛ (1404ق)، تفسیر قمی، تحقیق سید طیب موسوی جزائری، چاپ سوم، قم: موسسه دارالکتب.
35
کلینی، محمد بن یعقوب؛ (1365ش)، کافی، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
36
مجلسی، محمدباقر؛ (1403ق)، بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الطهار، بیروت: دارالوفاء.
37
مجلسی، محمدتقی؛ (1406ق)، روضه المتقین فی شرح من لایحضره الفقیه، تصحیح موسوی کرمانی، حسین واشتهاردی علی پناه، چاپ دوم، قم: کوشانبور.
38
مطهری، مرتضی؛ (1362ش)، حق و باطل، به ضمیمه احیای تفکر اسلامی، تهران: انتشارات صدرا.
39
مظفر، محمد رضا؛ (بیتا)، اصول الفقه، چاپ پنجم، قم: اسماعیلیان.
40
معرفت، محمدهادی؛ (1419ق)، التفسیر المفسرون فی ثوبه القشیب، مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
41
معین، محمد؛ (1342ش)، فرهنگ فارسی معین، تهران: انتشارات امیر کبیر.
42
نفیسی، شادی؛ (1384ش)، علامه طباطبایی و حدیث، چاپ اول، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی
43