بررسی مسئله تحریف عهد قدیم (تورات) از نگاه قرآن کریم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم.

2 دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم-قم

3 دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم- قم

چکیده

این پژوهش، برای روشن شدن معنای تحریف تورات که در قرآن بدان اشارت رفته است، انجام پذیرفت. تحریف در لغت به معنای بازگشت از اصل است و به معنای تغییر و تبدیل در لفظ نیست. با توجه به معنای لغوی و کاربردهای واژه تحریف در قرآن، تعریف دانشمندان متأخر علوم قرآنی بدین صورت که هرگونه تغییری در لفظ و معنا را تحریف می‌دانند، با قرآن و کتب لغت منطبق نیست؛ بلکه تحریف در قرآن که در مورد تورات بکار رفته است، به معنای کتمان حقایق، و سرپیچی از حدود و احکام الاهی است و دلالتی بر تغییر در لفظ ندارد.با توجه به آیات مربوط به تحریف تورات و آیات مرتبط با آنها می‌توان گفت که در مورد تحریف تورات سه نظر وجود دارد با بررسی آیات قرآن، دیدگاه منتخب در این پژوهش این است که اصطلاح قرآنی «تحریف» درمورد تورات، پس از بررسی دیدگاه‌های مختلف، به مفهوم «کتمان مبتنی بر فرا متن» است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


  1. قرآن مجید، ترجمه محمد مهدی فولادوند.
  2. ابن درید، محمد بن حسن؛ (1998م)، جمهرة اللغة: بیروت.
  3. ابن فارس، أحمد بن فارس؛ (1404ق)، معجم مقاییس اللغة، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
  4. ابن منظور، محمد بن مکرم؛ (1414ق)، لسان العرب، بیروت: دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع.
  5. احمدی، محمد حسن؛ (1393ش)، مساله شناسی تحریف، قم: انتشارات دانشکده اصول الدین.
  6. جوهرى، اسماعیل بن حمّاد؛ (1407ق)، صحاح‏ اللغه‏، بیروت: دار العلم للملابین.
  7. حسینی زبیدی، محمد مرتضى؛ (1414ق)، تاج العروس من جواهر القاموس، بیروت: دارالفکر.
  8. راغب اصفهانى، حسین بن محمد؛ (1412ق)، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت: دار القلم.
  9. سعیدی روشن، محمد باقر؛ (1387ش)، متن، فرا متن و تحلیل معنای پایه و نسبی و تطبیق آن با تفسیر: مجله مطالعات اسلامی.
  10. سیوطی، جلال‌الدین؛ (1421ق)، الاتقان فی علوم القرآن، بیروت: دارالکتاب العربی.
  11. طبرسی، فضل بن حسن؛ (1372ش)، مجمع‌البیان لعلوم القرآن، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
  12. طوسی، محمّد بن حسن، (بی­تا)، التبیان فی علوم القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربى.
  13. طیّب، سیّد عبدالحسین؛ (1378ش)، الطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران: انتشارات اسلام.
  14. عبده، شیخ محمد؛ (بی­تا)، تفسیرالمنار، تالیف محمد رشید رضا، بیروت: دارالمعرفه.
  15. فراهیدى، خلیل بن أحمد؛ (1409ق)، کتاب العین، قم: نشر هجرت.
  16. فیض کاشانی، ملا محسن؛ (1415ق)، تفسیر الصافی، تحقیق حسین اعلمی، تهران: انتشارات الصدر.
  17. فیومى، أحمد بن محمد؛ (1414ق)، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، قم: موسسه دار الهجرة.
  18. قائمی­نیا، علیرضا؛ (1393ش)، بیولوژی نص، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
  19. قرشى بنابى، سیّد على‌اکبر؛ (1377ش)، تفسیر احسن الحدیث، تهران: بنیاد بعثت.
  20. ــــــــــــــــــــــ؛ (1412ق)، قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
  21. مصطفوى، حسن؛ (1368ش)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
  22. ــــــــــــــ؛ (1380ش)، تفسیر روشن، تهران: مرکز نشر کتاب.
  23. مکارم شیرازی، ناصر؛ (1374ش)، تفسیر نمونه، تهران: انتشارات دارالکتب الاسلامیّه.
  24. واحدی، علی بن محمّد؛ (1383ش)، اسباب النزول، ترجمه­ی علیرضا ذکاو‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تی قراگزلو، تهران: نشر نی.