Interdisciplinary studies of the Quran and it’s differentiation with comparative study and scientific interpretation

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor at University of Quranic Sciences

2 PhD Student of Comparative Interpretation at University of Quranic Sciences

Abstract

The Newly interdisciplinary studies of the Quran, And different interpretations of it, requires the Coherent definition and also expressing its Distinction from the comparative interpretation and scientific interpretation. Interdisciplinary study of the Quran means that one be expert in Quranic sciences and use findings or other scientific methods to solve multifaceted phenomenon in specialized manner. Comparative study of the Quran often means a comparative study within Shia and Sunni interpretations, and sometimes it means a comparative study with Bible and Quran and rarely it means comparative study between the Quran and other sciences. Scientific interpretation also means adapting scientific theories with the Quran; extracting all sciences from the Quran and utilization of all the sciences in understanding the Quran. After a comparative analysis, we can say logically that there are three kinds of relationships between the general and particular aspects.

Keywords


  1. قرآن کریم، ترجمه محمد مهدی فولادوند؛ (1418ق)، تهران: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامى.

  2. ابن فارس، احمد؛ (1404ق)،  معجم مقاییس اللغة، قم: مکتب الاعلامی الاسلامی.

  3. اوبلاکر، اریک، فیزیک نوین؛ (1370ش)،  ترجمه بهروز بیضاوى، انتشارات قدیانى: تهران.

  4. بوکاى‏، موریس؛ (1382ش)،  مقایسه‏اى میان تورات، انجیل، قرآن و علم، ترجمه ذبیح الله دبیر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامى.

  5. پاکتچی، ­احمد؛ (1387ش)، «الزامات­ زبان‌شناختی میان‌رشته‌ای، مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی»؛ ش1، زمستان87، صص135-111.

  6. خرسندی طاسکوه، علی؛ (1387ش)، گفتمان میان‌رشته‌ای دانش، تهران: پژوهشکده‌ فرهنگی و اجتماعی.

  7. رضایی اصفهانی، محمد علی؛ (1381ش)،  پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، رشت: کتاب مبین.

  8. ــــــــــــــــــــــــ؛ (1389ش)،  «روش شناسی مطالعات تطبیقی در تفسیر قرآن، تحقیقات علوم قرآن و حدیث»، دوره هفتم، شماره اول، ص 36-56.

  9. ــــــــــــــــــــــــ؛ (1375ش)،  درآمدی بر تفسیر علمی، قم: اسوه.

  10. طباطبایی، محمدحسین؛ (1374ش)،  المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، قم: انتشارات اسلامی جامعه‌ مدرسین حوزه علمیه قم.

  11. طبرى، ابو جعفر محمد بن جریر؛ (1393ق)،  جامع البیان فى تاویل آی القرآن، بیروت: دار المعرفة.

  12. طنطاوی، الشیخ طنطاوی بن جوهری؛ (1350ق)،  الجواهر فى تفسیر القرآن الکریم‏، مصر: مصطفی البابی الحلبی.

  13. طوسی، محمد بن حسن؛ (بی تا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار الاحیاء التراث العربی.

  14. علوی پور، محسن و همکاران؛ (1387ش)،  مبانی نظری و روش‌شناسی میان‌رشته‌ای، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

  15. عمید زنجانی، عباسعلی؛ (1387ش)،  مبانی و روش‌های تفسیر قرآن، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ سازمان چاپ و انتشارات.

  16. غزالی، محمد؛ (بی تا)،  الجواهر، بی­جا، بی‌نا.

  17. فیومی، احمد بن محمد؛ (بی تا)،  المصباح المنیر، قم: دارالهجره.

  18. قراملکی، احد؛ (1390ش)، روش‌شناسی مطالعات دینی، مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.

  19. مصطفوی، حسن؛ (بی­تا)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، بیروت، دارالکتب العلمیه، سوم.

  20. معرفت، محمدهادی؛ (1379ش)، تفسیر و مفسران، قم: موسسه‌ فرهنگی التمهید.

  21. مولوی، جلال‌الدین محمد؛ (1370ش)،  مثنوی معنوی (تصحیح نیکلسون)، تهران: مولی.

  22. نجار زادگان، فتح‌الله؛ (1383ش)،  بررسی تطبیقی مبانی تفسیر قرآن در نگاه فرقین، قم: مرکز جهانی علوم اسلامی.

  23. نوفل، عبدالرزاق؛ (1393ق)،  القرآن و العلم الحدیث، بیروت: دارالکتاب العرب.