Torah Distortion from the Perspective of Quran

Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor of Quran and Hadith Sciences, University of Qom

Abstract

This survey is done to demonstrate the definition of distortion of Torah as dealt with in Quran. Distortion literally means to get away from the origin, not to go through changes or conversion in mere utterances. Scientists of Quranic sciences, according to the literally definition of distortion and its uses in Quran, define distortion as any changes in the utterance or meaning that does not match to Quran’s text. But the definition of distortion in Quran concerning Torah is about concealing the truth and disobeying divine rules and has nothing to do with changing in words and utterances. By examining the verses of Quran, the chosen view in this survey is that the Quranic term ‘Distortion’ concerning Torah, has the concept of ‘concealment based on meta-context’.

Keywords

Main Subjects


  1. قرآن مجید، ترجمه محمد مهدی فولادوند.
  2. ابن درید، محمد بن حسن؛ (1998م)، جمهرة اللغة: بیروت.
  3. ابن فارس، أحمد بن فارس؛ (1404ق)، معجم مقاییس اللغة، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
  4. ابن منظور، محمد بن مکرم؛ (1414ق)، لسان العرب، بیروت: دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع.
  5. احمدی، محمد حسن؛ (1393ش)، مساله شناسی تحریف، قم: انتشارات دانشکده اصول الدین.
  6. جوهرى، اسماعیل بن حمّاد؛ (1407ق)، صحاح‏ اللغه‏، بیروت: دار العلم للملابین.
  7. حسینی زبیدی، محمد مرتضى؛ (1414ق)، تاج العروس من جواهر القاموس، بیروت: دارالفکر.
  8. راغب اصفهانى، حسین بن محمد؛ (1412ق)، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت: دار القلم.
  9. سعیدی روشن، محمد باقر؛ (1387ش)، متن، فرا متن و تحلیل معنای پایه و نسبی و تطبیق آن با تفسیر: مجله مطالعات اسلامی.
  10. سیوطی، جلال‌الدین؛ (1421ق)، الاتقان فی علوم القرآن، بیروت: دارالکتاب العربی.
  11. طبرسی، فضل بن حسن؛ (1372ش)، مجمع‌البیان لعلوم القرآن، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
  12. طوسی، محمّد بن حسن، (بی­تا)، التبیان فی علوم القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربى.
  13. طیّب، سیّد عبدالحسین؛ (1378ش)، الطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران: انتشارات اسلام.
  14. عبده، شیخ محمد؛ (بی­تا)، تفسیرالمنار، تالیف محمد رشید رضا، بیروت: دارالمعرفه.
  15. فراهیدى، خلیل بن أحمد؛ (1409ق)، کتاب العین، قم: نشر هجرت.
  16. فیض کاشانی، ملا محسن؛ (1415ق)، تفسیر الصافی، تحقیق حسین اعلمی، تهران: انتشارات الصدر.
  17. فیومى، أحمد بن محمد؛ (1414ق)، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، قم: موسسه دار الهجرة.
  18. قائمی­نیا، علیرضا؛ (1393ش)، بیولوژی نص، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
  19. قرشى بنابى، سیّد على‌اکبر؛ (1377ش)، تفسیر احسن الحدیث، تهران: بنیاد بعثت.
  20. ــــــــــــــــــــــ؛ (1412ق)، قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
  21. مصطفوى، حسن؛ (1368ش)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
  22. ــــــــــــــ؛ (1380ش)، تفسیر روشن، تهران: مرکز نشر کتاب.
  23. مکارم شیرازی، ناصر؛ (1374ش)، تفسیر نمونه، تهران: انتشارات دارالکتب الاسلامیّه.
  24. واحدی، علی بن محمّد؛ (1383ش)، اسباب النزول، ترجمه­ی علیرضا ذکاو‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تی قراگزلو، تهران: نشر نی.