شیطان، یکی از مفاهیم مهم و چالش برانگیز ادیان، به ویژه یهود، مسیحیت و اسلام به شمار می رود و از منظر آنها سرنوشت آدمی به گونه‌ای در رویارویی با شیطان رقم خواهدخورد. پس آموزه‌های ناب و اصیل متون وحیانی می‌تواند مومنین را در قبال این دشمن قسم خورده، آماده و مصون نگه دارد. مطالعه و بررسی تحلیلی-تطبیقی قرآن و کتاب مقدس، ما را در تبیین ماهیت، اوصاف و جایگاه شیطان درنظام هستی و مشترکات و تمایزات آن در این دو کتاب، یاری خواهد ساخت. در هر دو منبع، شیطان مانند انسان موجودی ذی شعورو مختار،اما عاصی و رانده شده از درگاه الهی، دشمن و از عوامل گمراهی آدمی معرفی می‌شود. اما ماهیت و گاه عملکرد شیطان در قرآن و کتاب مقدس با یکدیگر متفاوت است. او در قرآن از جنس جن و در کتاب مقدس، همنوع فرشتگان قلمداد شده است. حیطه‌ی قدرتش در کتاب مقدس تا تسلط بر انبیا(ع) و گمراه نمودن آنها و نفوذ در برخی امور تکوینی مانند مرگ گسترش مییابد، حال آن‌که قرآن حداکثر میزان عملکرد او را در گمراهی انسان، وسوسه و دعوت به شر و بدی میداند و راهی برای او در تسلط بر اولیاء و مخلصین قائل نیست.
عمید زنجانی، عباسعلی؛ (1386ش)، قواعد فقه، جلد سوم، بخش حقوق عمومی، ناشرسازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها.
فیومی، احمدبن‌محمد؛ (بی‌تا)، بی‌جا، مصباح المنیر.
فراهیدی، خلیل‌بن‌احمد؛ (1410ق)، کتاب العین، قم: انتشارات هجرت.
قمی، شیخ عباس؛ (1356ش)، الدّرّ النّظیم فی لغات القرآن الکریم، به تحقیق رضا استادی و ترجمه سید محمدصادق عارف، ایران، مشهد، بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی.
کلینى، محمد بن یعقوب؛ (1429ق)، کافی (ط - دار الحدیث) – قم.
)