A Comparsion of Quran's General Norm Language and Specific Norm Language Based on Allame Tabatabaee and Mohammad Abed Aljaberi Viewpoints

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor of Payame Noor University of tehran

2 payame noor university of tehran

Abstract

Today, many different views about Quran’s language are presented and given the complexity of the knowledge of linguistics, various categorisations have been made.One of the most prominent categorisations is the distinction of the Quran’s syntax into general norm and specific norm. These two categories have similarities but existence of various criteria in the thoughts of their followers, has led to significant semantic differences in the Quran’s interpretation.This article has the goal to exemplarily analyse these two categories based on the two prominent interpreters named Allame Tabatabaei and Mohameh Abed Aljaberi. Upon such basis the analysis consists of two focal points: First, each of the different types of Quran’s language will be defined followed by exemplary interpretations of these two interpreters. This article is based on a descriptive and analytic approach and the aim of the paper lies in reaching to viewpoints of the mentioned interpreters about different types of of the Quran’s language and then to criticise their viewpoints.

Keywords

Main Subjects


  1. الجابری، محمدعابد، ۱۳۹۳، رهیافتی به قرآن کریم در تعریف قرآن، ترجمه محسن آرمین، تهران، نشر نی.
  2. ------------، ۲۰۰۹- ۲۰۰۸، فهم‌ القرآن الکریم، مغرب، الدار البیضاء.
  3. ابوزید، نصر حامد، ۱۳۸۰، معنای متن: پژوهشی در علوم قرآن، ترجمه مرتضی کریمی‌نیا، تهران، طرح نو.
  4. باطنی، محمدرضا، ۱۳۶۹، زبان و تفکر: مجموعه مقالات زبان‌شناسی، تهران، فرهنگ معاصر ایران.
  5. ----------، ۱۳۷۱، مجموعه مقالات پیرامون زبان و زبان‌شناسی، تهران، فرهنگ معاصر ایران.
  6. خویی، سیدابوالقاسم، ۱۴۲۰ و ششق، البیان فی تفسیر القرآن، قم، دارالثقلین.
  7. سالاری‌راد، معصومه و رسول رسولی‌پور، بهار ۱۳۸۶، «بررسی و تحلیل کارکرد زبان قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی»، فصلنامه علمی- پژوهشی اندیشه نوین دینی، دانشگاه معارف اسلامی، ش ۸، صص ۸۵- ۸۲.
  8. شاکر، محمدکاظم، بهار و تابستان ۱۳۸۰، «جستاری در زبان قرآن»، فصلنامه علمی- پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، ش ۲۴ و ۲۵، صص ۱۲۲- ۱۰۹.
  9. طباطبایی، محمدحسین، ۱۴۱۷ق، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱ و ۳ و ۷ و ۸ و ۱۴ و ۲۰، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه؛ دفتر انتشارات اسلامی.
  10. -----------، ۱۳۸۸، قرآن در اسلام، قم، بوستان کتاب.
  11. علیخانی، علی‌اکبر و همکاران، ۱۳۹۰، اندیشه سیاسی متفکران مسلمان، ج ، تهران، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
  12. علوی، کامران، ۱۳۹۲، تفکر و زبان، چ ۲، تهران، دانشگاه پیام نور.
  13. قدردان قراملکی، محمد حسن، ۱۳۸۳، کلام فلسفی، قم، وثوق.
  14. مجلسی، محمد باقر، ۱۴۰۳ق، بحارالانوار، ج ۸۹، بیروت، دار احیاء الثرات العربی.
  15. معموری، علی، پاییز و زمستان ۱۳۸۶، «دانش زبان‌شناسی و کاربردهای آن در مطالعات قرآنی»، دوفصلنامه علمی- ترویجی قرآن و علم، مجتمع امام خمینی قم، ش ۱، صص ۱۷۶- ۱۶۱.
  16. محمدرضایی، محمد و همکاران، بهار و تابستان ۱۳۹۳، «علامه طباطبایی و زبان نمادین و انشایی در قرآن»، دوفصلنامه علمی- پژوهشی پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن، دانشگاه پیام‌نور، ش ۴، صص ۱۱۴- ۹۵.
  17. معرفت، محمدهادی، ۱۳۸۵، تفسیر و مفسران، قم، مؤسسه فرهنگی التمهید.
  18. -------، بهار ۱۳۷۳، «شناخت زبان قرآن»، فصلنامه بینات،مؤسسه معارف اسلامی امام رضا قم، ش ۱، صص ۶۴- ۵۴.
  19. مهدوی‌راد، محمدعلی و دیگران، تابستان ۱۳۹۱، «قصه‌های قرآن در نگاه محمدعابد الجابری»، فصلنامه علمی- پژوهشی آموزه‌های قرآنی، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ش ۱۵، صص ۱۰۰- ۷۳.
  20. نکونام، جعفر،۱۳۸۰، درآمدی بر تاریخ‌گذاری قرآن کریم، تهران، هستی‌نما.
  21. ------، پاییز ۱۳۷۸، «عرفی بودن زبان قرآن»، فصلنامه علمی- پژوهشی صحیفه مبین، دانشگاه آزاد، ش ۲۰، صص ۲۵- ۱۳.
  22. نیل‌ساز، نصرت و دیگران، تابستان ۱۳۹۴، «معناشناسی زبان قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی در تفسیر البیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن»، فصلنامه علمی- ترویجی پژوهش‌نامه معارف قرآنی، دانشگاه علامه طباطبایی، ش ۲۱، صص ۱۶۱- ۱۴۳.