Minimalism / Maximalism; Aan Effective Indicator in the Interpretive Method of the Commentators of the Holy Quran

Document Type : Research Paper

Authors

1 Azarbaijan Shahid Madani University

2 Islamic Culture and Education University

Abstract

Analyzing the backgrounds of a commentator is the first step in examining his method of interpretation. One of the esoteric backgrounds is the minimalist or maximalist view of the interpreter in various issues. The main theme of this article is to study the areas of minimalism and maximalism that are effective in the interpretive method of the commentators of the Holy Quran. Since Quran is a text with a religious content, the contexts of minimalism and maximalism discussed in this article also look at these two characteristics - being a text and having a religious content - and do not address other issues. Therefore, in this article, religion, Sharia, text (Nosus) and exegesis as four important fields in the minimalism or maximalism of commentators has been studied with a descriptive-analytical approach and its effect on the type of understanding and interpretation of verses has been analyzed. In addition, the ways to prove that the interpreter is minimalist or maximalist are explained in each of the fields.
 

Keywords

References

  1. قرآن کریم.
  2. ابن حزم، (1999)، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل.بیروت: دار الکتب العلمیه.
  3. ابن عربی، محی‌الدین، (بی‌تا)، الفتوحات المکیه، عثمان یحیی، ابراهیم مدکور، قاهره، المکتبه العربیه.
  4. ابوزهره، محمد، (1430)، ابن حزم حیاته و عصره-آراؤه و فقهه، قاهره، دارالفکر العربی.
  5. استرآبادی، محمد امین، (1424)، الفوائد المدنیه، قم، موسسه النشرالاسلامی.
  6. اسدی نسب، محمد علی، (1389)، «مبانی تفسیری شیعه و معتزله»، قبسات، ش 57.
  7. امین، احمد، (1351ق.)، ضحی الاسلام، قاهره، مکتبه النهضه المصریه.
  8. ایازی، سید محمد علی، (1393)، شناخت‌نامه تفاسیر. تهران: نشر علم، چاپ اول
  9. ایازی، سید محمد علی، (1378)، قرآن و فرهنگ زمانه. رشت: انتشارات کتاب مبین.
  10. ایازی، سید محمد علی، (1389)، «تأثیر شخصیت مفسر در تفسیر قرآن»، صحیفه مبین، ش19: صص 9-42.
  11. بازرگان، مهدی، (1377)، خدا و آخرت هدف بعثت انبیا، تهران، انتشارات رسا.
  12. بحرانی، یوسف بن احمد، (1405)، الحدائق الناضره، تحقیق محمدتقی ایروانی، بیروت، دار الاضواء.
  13. بهجت‌پور، عبدالکریم، (1391)، تفسیر فریقین: تاریخ، مبانی، اصول، منابع؛ قم، آثار نفیس.
  14. پاکتجی، احمد، (1379)، «اصحاب حدیث»، دایره المعارف بزرگ اسلامی، به کوشش کاظم بجنوردی، ج9، تهران: مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی.
  15. پاکتچی، احمد، (1392(الف))، «پیجویی زمینه‌ها برای مباحث حقوق و اقتصاد در فقه اسلامی»، تأملاتی در مباحث فرهنگ اسلامی، به کوشش مرتضی سلمان نژاد، تهران، دانشگاه امام صادق ع.
  16. پاکتچی، احمد، (1385)، «تأویل»، دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج14، به کوشش کاظم بجنوردی، تهران: مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی.
  17. پاکتچی، احمد، (1392)، «کمینه‌گرایی و بیشینه‌گرایی در تاریخ فقه اسلامی»، تأملاتی در مباحث فرهنگ اسلامی، به کوشش مرتضی سلمان نژاد، تهران، دانشگاه امام صادق علیه السلام.
  18. جوادی آملی، عبدالله، (1387)، شریعت در آینه ‏معرفت، قم، اسراء.
  19. خسروپناه، عبدالحسین، (1382)، انتظارات بشر از دین، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
  20. خوئی، سید ابوالقاسم، (بی‌تا)، البیان فی تفسیر القرآن. قم: موسسة احیاء آثار الامام الخوئى‏.
  21. ذهبی، محمدحسین، (بی‌تا)، التفسیر و المفسرون بحث تفصیلی عن نشأه التفسیر. بیروت:دار احیاء التراث العربی.
  22. سروش، عبدالکریم، (1378)، «دین اقلی و اکثری»، بسط تجربه نبوی، تهران، انتشارات صراط.
  23. سلیمان حشمت، رضا، (1390)، مباحث کلامی فلسفی، درباره تأویل، تهران، نشر کتاب مرجع.
  24. شاکر، محمد کاظم، (1388)، روش‌های تأویل قرآن، قم، بوستان کتاب.
  25. شمس ناتری، علی، (1393)، عقل و عقل‌گرایی در اسلام، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
  26. صفری، وحید، (1392)، عقل‌گرایی و نص‌گرایی ابن حزم اندلسی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
  27. طباطبایی، محمد حسین، (1417)، المیزان. قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ى مدرسین حوزه علمیه
  28. طوسی، محمد بن حسن، (بی‌تا)، التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: داراحیاء التراث العربى
  29. طیبی، زینب؛ مهدوی‌راد، محمدعلی، (1394)، آسیب‌های مبنایی و روشی قرآنیون در فهم و تفسیر قرآن، پژوهش‌های قرآنی، سال بیستم، ش 76
  30. العاملی، محمد بن الحسن، (1403)، الفوائد الطوسیه، قم، المطبعه العلمیه.
  31. علیداد، احمد؛ سید حسن آل مجدد، (1394)، بررسی و نقد دیدگاه سلفیان در خصوص مجاز، سلفی پژوهشی، سال اول، شماره دوم.
  32. غزالی، ابوحامد، (بی­تا)، احیاء علوم الدین، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
  33. قاسم پور، محسن، ( 1392)، پژوهشی در جریان‌شناسی تفسیر عرفانی. تهران: سخن
  34. کربن، هانری، (1373)، تاریخ فلسفه اسلامی، ترجمه جواد طباطبایی، تهران، مینوی خرد.
  35. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، (1429)، الکافی. قم: دار الحدیث.
  36. مجلسی، محمد باقر، (1403)، بحار الانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
  37. محمد عیسوی و همکاران، احمد، (1426ق)، فهرس المخطوطات الیمنیه، قم، نشر ستاره، ج اول.
  38. محمدنام، سجاد، (1396)، «بازنگری شاخص‌های طبقه‌بندی روش‌های تفسیری»، رساله دکتری دانشکده الهیات دانشگاه قم، اساتید راهنما: جعفر نکونام، سیدرضا مؤدب.
  39. محمدی مظفر، محمد حسن، (1392)، ظاهرگرایی در فهم قرآن، قم، نشر ادیا.
  40. موسوی‌نژاد، سید علی، (1384)، تراث الزیدیه، قم، نشر ادیان.
  41. هوشنگی، حسین، (1385)، «تأویل» قسمت: زمینه‌های کلامی و فلسفی تأویل، دایره‌المعارف بزرگ اسلامی، ج14، به کوشش کاظم بجنوردی، تهران: مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی.
Biannual Journal of research in the interpretation of Quran
Volume 8, Issue 16
March 2022
Pages 221-250

Files

History

  • Receive Date: 15 October 2020
  • Revise Date: 20 February 2022
  • Accept Date: 21 December 2021

Share

How to cite

Statistics