1
دانش آموخته کارشناسی ارشد تاریخ اسلام دانشکده علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی. تهران، ایران
2
استادیار گروه تاریخ اسلام دانشکده علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی. تهران، ایران
10.22049/quran.2024.28581.1410
چکیده
آیات قرآنی که به بدر منسوب ساخته‌اند، در حال ساخت تصور عذاب شدید، روز قیامت، روز فرقان، روز انتقام، وعده‌ی حق خدا، وعده‌ی باطل شیطان، روز پیروزی حق بر باطل است که باید به سبب ارتباط با چیزی برجسته شوند که آن واقعه بدر است. اینکه چنین مفاهیم انتزاعی و مجردی با چه ساز و کاری با بدر مفهوم سازی میشود و گفتمانی ملموس و قابل درک پدید می‌آورد، مسئله‌ای است که این پژوهش میان رشته ای، با تمرکز بر تفاسیر نخستین و با توجه به استعاره ی مفهومی که یکی از نظریه‌های معناشناختی و مبتنی بر رابطه ی میان زبان و ذهن است، پی می‌گیرد. بر این اساس زبانشناسان شناخت‌گرای معاصر، با طرح این نظریه که تفکر انسان ماهیتی استعاری دارد و تمام مفاهیم انتزاعی به واسطه ی فرآیند تجسم سازی از یک امر شناخته شده و عینی مفهومی می‌شوند، آن را از دید کلاسیکش که تنها جنبه ی زیبایی شناختی دارد جدا می‌کنند. این پژوهش در چهارچوب مدل لیکاف و جانسون به بررسی استعاره‌‌های مفهومی «کلمات الهیاتی» در برخی از تفاسیر نخستین می‌پردازد تا نشان دهد که این کلمات در نگاه و جهان‌بینی مفسران نخستین چگونه تعریف میشود. نتیجه ی بررسی نشان می‌دهد استعاره در سرتاسر گفتمان مفسران نخستین در مورد چنین کلمات انتزاعی وجود دارد و ابزاری است که با کمک ترسیم نگاره‌های ملموس در بستر واقعه ی بدر و یا به عبارتی ذکر روایاتی از آن، ذهن خواننده را به سوی وضعیت تاریخی بکشانند تا قابل درک و در نتیجه، سبب باورپذیری و انتقال هر چه بهتر چنین آموزه‌های انتزاعی باشد.
)